Conduite accompagnée

Auto-école, rijschool, ik wist niet dat ik het woord zo letterlijk moest nemen. Bij rijlessen wordt hier even ingewikkeld gedaan als bij de lessen op school. Voor elke les wordt er een doel vastgesteld. Vervolgens geeft de rij-instructeur uitleg en moet de leerling 'oefeningen' doen; en aan het einde geeft de instructeur aan welke vooruitgang je hebt geboekt. Op school krijg je dan een cijfer, na een rijles een kruisje. Ik verzin het niet, het staat allemaal in het boekwerkje (livret d'apprentissage anticipé de la conduite) dat mijn zoon meekreeg van de rijschool.

Vroeger meldde je je aan bij een rijschool, betaalde een boel geld, ging rijden en na een x-aantal uren deed je theorie- en praktijkexamen. En dat was dan dat. Heden ten dage kom je er in Frankrijk niet zo makkelijk vanaf. Zeker niet als je gaat rijden op je 17de. Eerst moet je je theorie (code de la route) halen voordat je ook maar één meter mag rijden.

Dan volgt de eerste rijles die geen rijles is, maar een evaluatie. Voor 37 euro beoordeelt de instructeur hoe goed je al  kunt rijden. Ik had dat gratis kunnen doen: nog niet zo goed. Een enigszins onzinnige test, een 17-jarige moet toch minimaal twintig uur lessen. En in die twintig uur moet hij vier pagina's doelstellingen halen. Een van de laatste is weten hoe te handelen bij een ongeluk. Ik weet niet of ik wel wil weten hoe ze dat nagaan...

Ons kind krijgt na die twintig lesuren nog geen rijbewijs, maar  een verklaring voor politie en verzekering. Wij moeten nog een jaar met hem gaan rijden, minimaal 3000 kilometer. Om de eerste keer niet compleet gestresst naast hem in de auto te zitten, rijden wij de laatste rijles achterin mee. Daarna worden wij heuse accompagnateurs, begeleiders. Onze zoon mag alleen met een van ons rijden en achterop de auto krijgen we een witte sticker met een tekening van twee mensen en de tekst conduite accompagnée.
Half februari is het zover. Wordt vervolgd.